Westerplatte

Westerplatte, niegdyś zwyczajna składnica wojskowa, weszła na trwałe do annałów historii jako miejsce, gdzie rozpoczęła się II wojna światowa. Od 1926 roku, półwysep, leżący w Wolnym Mieście Gdańsku, służył Polsce jako wojskowy punkt tranzytowy, z symboliczną, lecz strategiczną obecnością garnizonu. W pierwszych dniach września 1939 roku, 182 polskich żołnierzy stanęło w obronie przeciw niemieckiemu natarciu, przewyższającym ich liczebnie i technicznie. Ta heroiczna obrona trwała 7 dni, mimo że planowano, że placówka wytrzyma jedynie 12 godzin. Niemiecka ofensywa rozpoczęła się od ostrzału pancernika “Schleswig-Holstein” w godzinach porannych 1 września. Pomimo ciężkiego ostrzału i wielokrotnych ataków, polscy obrońcy, korzystając z betonowych schronów i umocnień polowych, odpierali każde natarcie, zadając znaczne straty przeciwnikowi. Ich wytrwałość i determinacja zyskały szacunek nawet wśród niemieckich żołnierzy, co podkreślało unikalny charakter obrony. Po zaciętych bojach i wielokrotnym nękaniu przez niemiecką artylerię, 7 września, wobec przeważających sił wroga i braku nadziei na odsiecz, major Henryk Sucharski, komendant placówki, podjął decyzję o kapitulacji. Westerplatte, pomimo swojej bolesnej historii, pozostaje symbolem polskiego męstwa i determinacji, przypominając o wysokiej cenie, jaką narody europejskie poniosły w czasie II wojny światowej.